Bryan Ferry o Royal Albert Hall: Takiemu budynkowi należy się dobry występ

Bryan Ferry - brytyjski muzyk, wokalista i kompozytor, debiutujący w The Banshees, grający także z grupą Gas Board – najbardziej znany jest z założenia w 1970 r. zespołu Roxy Music, z którym tworzył i koncertował do 1983 r. (drugim założycielem był Graham Simpson). Roxy Music byli przedstawicielami brytyjskiego glam rocka. Mają też ogromne zasługi dla powstania ruchów muzycznych "new romantic" i synthpop w muzyce wczesnych lat 80. XX w.

"Staraliśmy się pokazać swoją różnorodność" – mówił Ferry w rozmowie z "The Guardian", opowiadając o początkach działania zespołu. "Byłem pod wieloma muzycznymi wpływami, poza tym wykorzystaliśmy to, co przynieśli ze sobą członkowie zespołu. Czołowy gitarzysta Phil Manzanera miał latynoskie korzenie, bo urodził się w Ameryce Południowej. Andy Mackay, który grał na saksofonie i oboju, był wykształcony klasycznie. Brian Eno miał duże doświadczenie w muzyce eksperymentalnej. Wszyscy byli specjalistami w swojej dziedzinie. Paul Thompson wniósł wiele do zespołu ze swoim energetycznym, ziemistym brzmieniem bębnów" – wymieniał.

O debiutanckim albumie Roxy Music z 1972 r. (funkcjonującym pod tym samym tytułem, co zespół) tygodnik muzyczny "Melody Maker" pisał, że to "najlepszy album roku". Z podobnym odbiorem spotkała się ich płyta "For Your Pleasure" (1973), do której dodano element skrzypiec. Ich kolejne trzy albumy "Stranded" (1973) "Country Life" (1974) i "Siren" (1975) przyniosły natomiast elementy soul i disco. Od tamtego czasu zespół wydał jeszcze siedem albumów. Ukazało się też dziesięć płytowych kompilacji z ich utworami. Dziś ich twórczość zalicza się także do proto punka. Zespół zawiesił działalność w 2011 r., a w 2014 r. na łamach „Rolling Stone” gitarzysta zespołu Phil Manzanera oznajmił, że nie należy się spodziewać jej wznowienia.

Karierę solową Ferry rozpoczął w 1973 r., jeszcze w trakcie współpracy z zespołem. Jego pierwszy album „These Foolish Things” to zbiór coverów, wykonań utworów innych artystów, m.in. "A Hard Rain's A-Gonna Fall" Boba Dylana. W latach 70. wydał jeszcze cztery inne płyty, które przyniosły mu sławę w Wielkiej Brytanii. Jego międzynarodowa kariera zaczęła się jednak dopiero w kolejnej dekadzie wraz z albumem "Boys&Girls" (1985), który zyskał rozgłos w całej Europie i Stanach Zjednoczonych. Dzięki teledyskom wiernie oddającym estetykę lat 80. znane stały się też jego single: "Slave to Love" (1985), "Don't Stop the Dance" (1985), "Is Your Love Strong Enough?" (1986, soundtrack z filmu "Legend", z akompaniamentem gitarowym Davida Gilmoura), "Kiss and Tell" (1987) i "Limbo" (1987).Po publikacji płyty "Bête Noire" (1987) i odbyciu związanej z nią trasy koncertowej w 1988 r. Ferry zrobił sobie kilka lat przerwy – poświęcił ją na pracę nad albumem "Horoscope", który jednak nigdy nie powstał. Na scenę muzyczną wrócił w latach 90., wydając kolejną płytę z coverami "Taxi" (1993), a potem w 1994 r. album "Mamouna" zawierający kilka piosenek tworzonych z myślą o "Horoscope". Jeden z utworów ("Wildcat Days") powstał we współpracy z Brianem Eno.

W 1996 r. Ferry opublikował kolejny singiel "Dance with Life" z płyty "The Brilliant Light", który został wykorzystany w filmie "Fenomen" w reżyserii Jona Turteltauba. Potem po kolejnej (trzyletniej) przerwie wydał album z coverami "As Time Goes By" (1999), gdzie oprócz tytułowego kawałka (z filmu "Casablanca") pojawiają się inne znane utwory z lat 20. 30. XX w., m.in. "Just One of those Things" Cole’a Portera i "When Somebody Thinks You're Wonderful" Harry’ego Woodsa.

W 2002 r. Ferry (znów we współpracy z Brianem Eno) wydał kolejny album "Frantic", łączący kompozycje własne z utworami Boba Dylana, a w 2007 r. "Dylanesque" składający się tylko z utworów Dylana. Jego kolejny album „Olympia” (2010), nad którym pracował z muzykami z Roxy Music miał być zjednoczeniem się zespołu po latach, jednak ostatecznie również wydany został jako solowy. Po epizodzie jazzowym, jakim była płyta "The Jazz Age" z 2012 r. Ferry wydał album "Avonmore" prawie wyłącznie z autorskimi piosenkami. Pracowało nad nim 36 muzyków.

Koncert w The Royal Albert Hall w Londynie był pierwszym w karierze Bryana Ferry’ego solowym koncertem na żywo, a nagrania nie ukazały się nigdzie przed 2020 r. Podczas koncertu artysta wykonał piosenki z dwóch swoich pierwszych solowych płyt "These Foolish Things" (1973 r.) i "Another Time, Another Place" (1974 r.) - na każdej z nich znajdowały się prawie wyłącznie covery utworów innych artystów – nie włączając "Another Time, Another Place". W rozmowie z "Interview Magazine" w 2014 r. Ferry nazwał Royal Albert Hall "wspaniałym miejscem do grania koncertu", bo "czuje się, że takiemu budynkowi należy się dobry występ". "Przecież tylu wyśmienitych muzyków tam grało" – wyjaśnił.