O śmierci artystki poinformował jej agent Roger Neal, który dodał, że przyczyną zgonu był atak serca.
Zespół powstał z inicjatywy Bonnie, która przekonała swoje trzy siostry - June, Anitę i Ruth, dotychczas śpiewające w chórze kościelnym w Oakland (Kalifornia), do rozpoczęcia kariery estradowej.
Bonnie Pointer była solistką i najważniejszą członkinią zespołu, poczynając od pierwszych przebojów, takich jak "Yes We Can Can" i "Fairytale". W 1977 zdecydowała się na karierę solową, która jednak trwała dość krótko.
Do zespołu dołączyła wówczas Issa Pointer, z którą jej siostry nagrały serię bardzo popularnych przebojów.
Pointer Sisters zdobyły serca słuchaczy w 1975 roku wydając singel "How Long (Betcha' Got a Chick on the Side)". Wkrótce nagrały kolejne hity "He's So Shy", "Slow Hand", "Automatic", "Jump (For My Love)" i największy przebój znany i lubiany do dziś "I'm So Excited"
W okresie lat 1973-85 zespół 13 razy zajmował pierwsze miejsce na liście 20 najpopularniejszych utworów w USA. The Pointer Sister trzykrotnie zdobyły nagrodę Grammy a w 1994 r. zostały uhonorowane gwiazdą w Alei Gwiazd w Hollywood.
W roku 1996 ukazał się jeszcze album "Ain't Misbehavin'", ale nie zdobył już takiej popularności.
"The Pointer Sisters nigdy by nie powstały gdyby nie Bonnie. Nasza rodzina jest przygnieciona bólem. W imieniu moich sióstr, moim i całej rodziny Pointer proszę was o modlitwę" - powiedziała Anita Pointer w opublikowanym oświadczeniu.
