Subskrybuj nas na Youtube
James Paul McCartney urodził się 18 czerwca 1942 r. w Liverpoolu w rodzinie pracownika zakładów tekstylnych i pielęgniarki. Jako nastolatek grał na gitarze. Na świecie panował niepodzielnie rock’n’roll. Idolami milionów młodych ludzi był Elvis Presley, Chuck Berry, Little Richard i inni muzycy z USA.
W lipcu 1957 r., podczas lokalnego koncertu dobroczynnego McCartney poznał Johna Lennona, który grał w zespole The Quarrymen. Muzycy szybko się zaprzyjaźnili. Kilka miesięcy później dołączył do nich George Harrison. Zespół posiadał aż trzech gitarzystów, lecz brakowało perkusisty. Do grupy dołączył basista Stuart Suttcliffe, a później perkusista Pete Best.
Od 1960 r. Beatles koncertowali w podrzędnych klubach Hamburga. W sierpniu 1962 r. Ringo Starr zastąpił perkusistę Pete Besta.
Opieka Briana Epsteina
Muzycy trafili pod opiekę menedżera Briana Epsteina. Przełomem w karierze grupy było podpisanie kontraktu z wytwórnią EMI. 5 października 1962 r. zespół wydał debiutancki singiel „Love Me Do”. Producentem był George Martin, zwany często „piątym Beatlesem”. W lutym 1963 grupa nagrała pierwszy album „Please Please Me”. Z wyjątkiem kilku coverów, utwory skomponowali Lennon i McCartney. Płyta osiągnęła sukces rynkowy. The Beatles stali się gwiazdą w całej Europie, a wkrótce zdobyli popularność na całym świecie.
Zespół z Livepoolu zwany często „Fab Four” (wspaniała czwórka) stał się fenomenem kulturowym i socjologicznym. W pierwszej połowie lat 60. świat ogarnęła „Beatlemania”. Tysiące fanów i fanek żywiołowo reagowało na ich muzykę. Dzięki telewizyjnym transmisjom ich sława stała się globalnym zjawiskiem. W lutym 1964 r. ich występ w „The Ed Sullivan Show” obejrzało ponad 73 miliony widzów w USA.
Sale koncertowe okazały się zbyt ciasne dla The Beatles: jako jeden z pierwszych zespołów na świecie grali oni na stadionach lub halach sportowych. Poza Wielką Brytanią i USA koncertowali w RFN, Danii, Holandii, Szwecji, Francji, Australii, Kanadzie, Hiszpanii, we Włoszech, w Japonii i na Filipinach.
Charakterystyczne „beatlesowskie” fryzury, marynarki, czapki i buty sztyblety, podobne do tych jakie nosił Lennon, McCartney i koledzy, weszły do kanonu światowej mody. Choć The Beatles nie koncertowali w Polsce ani nie wydawali tu płyt, ich popularność w naszym kraju była ogromna, podobnie jak w innych krajach bloku komunistycznego.
Inwazja Beatlesów
Po pierwszych sukcesach grupy, na całym świecie powstało tysiące zespołów wzorujących się na „czwórce z Liverpoolu”. The Beatles rozpoczęli tzw. Brytyjską Inwazję – falę popularności grup rockowych z Wysp Brytyjskich. Głównym konkurentem The Beatles był założony w 1962 r. zespół The Rolling Stones. Łączył ich utwór „I Wanna Be Your Man” nagrany osobno, lecz wykonywany przez obydwa zespoły podczas koncertów. Kompozycja McCartneya i Lennona trafiła na debiutancki singiel „Stonesów”.
The Beatles nagrali łącznie dwanaście studyjnych albumów i kilkadziesiąt singli.
Twórczość zespołu ewoluowała od prostego, melodyjnego rock’n’rolla wczesnych albumów do dojrzałych muzycznie eksperymentów na pełnej psychodelicznych akcentów „Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band”. Paul McCartney był kompozytorem lub współkompozytorem (najczęściej z Johnem Lennonem) większości utworów the Beatles. Dość powszechnie uważa się, że był on twórcą stylu grupy. Do znanych kompozycji McCartneya z późnego okresu działalności grupy należą: „Hey Jude”, „Ob-La-Di, Ob-La-Da” i „Helter Skelter”.
McCartney grał głównie na gitarze basowej, a także śpiewał. Okazjonalnie grywał również na wielu innych instrumentach. W utworach „Hey Jude”, „A Day in the Life” i „Let it Be” grał na pianinie, w “Driving my Car” – na elektrycznej gitarze slide, w „Back in the USSR” - na perkusji. Pod koniec dekady grupa angażowała już muzyków symfonicznych do nagrań studyjnych.
McCartney starannie dopracowywał rejestrowany przez grupę materiał, dążył do perfekcyjnego brzmienia. Utwór „Ob-la-di Ob-la-da”, na którym śpiewał, nagrywano ponad 40 godzin, dłużej niż zarejestrowanie wczesnych albumów.
Yesterday
Nagrany w czerwcu 1965 r. utwór „Yesterday” z płyty „Help!”, którego autorem jest McCartney, stał się najczęściej przerabianym (coverowanym) utworem w historii muzyki. W latach 1963–70 zespół sprzedał ok. 600 milionów płyt, deklasując dotychczasowego rekordzistę, Elvisa Presleya.
Ostatni komercyjny koncert zespołu odbył się 29 sierpnia 1966 r. na zakończenie amerykańskiego tournée na stadionie Candlestick Park w San Francisco. Zagrali dla 25 tys. widzów.
W latach 60. na ekranach kin pojawiły się trzy filmy z muzyką zespołu: „A Hard Day’s Night”, „Magical Mystery Tour” i „The Yellow Submarine”.
Paul McCartney współpracował z wieloma innymi muzykami i był producentem ich nagrań. Dla brytyjskiego duetu Pete and Gordon skomponował przebojowy utwór „A World Witout Love”. Był producentem znanego utworu „Those Were the Days” walijskiej wokalistki Mary Hopkin.
Pod koniec lat 60. relacje pomiędzy McCartneyem a Lennonem i pozostałym członkami zespołu stopniowo pogarszały się, dochodziło do konfliktów także z żoną wokalisty, Yoko Ono oraz Alanem Kleinem, który stał się nowym menedżerem po śmierci Epsteina. Gdy zbulwersowany zachowaniem Lennona w studio nagraniowym przy nagraniu „Białego Albumu” (płyta „The Beatles) Star opuścił je, McCartney namówił go do powrotu. W połowie następnej dekady muzycy pogodzili się, jednak nie doszło do wspólnych nagrań ani koncertów.
30 stycznia 1969 r. The Beatles zagrali ostatni niekomercyjny koncert na dachu budynku własnej wytwórni Apple Records przy 3 Saville Raw w Londynie, znany jako "Rooftop Concert".
12 marca tego roku muzyk ożenił się z Lindą Eastman (1941-98). Para miała troje dzieci. Stella McCartney jest znaną projektantką mody, Mary – fotografem, James – muzykiem.
10 kwietnia 1970 r. Paul McCartney wydał oświadczenie prasowe w którym stwierdził, że definitywnie rozstaje się z zespołem The Beatles.
Rozpad grupy nie oznaczał zakończenia muzycznej kariery McCartneya. Na przełomie 1969/70 roku nagrał on pierwszy solowy album „McCartney”, a później jeszcze ponad trzydzieści solowych płyt. Pierwszym solowym hitem był „Maybe I'm Amazed”. Do największych solowych przebojów należą także "Band on the Run", "My Love" i skomponowana wraz z żoną ballada rockowa “Live and Let Die” (1973) – utwór przewodni ósmego filmu z Jamesem Bondem pod tym samym tytułem.
W latach 1971-81 McCartney grał w zespole The Wings. Wraz z Harrisonem i Starrem brał udział w nagrywaniu piosenek The Beatles - "Free as a Bird" i "Real Love", niedokończonych utworów demo Johna Lennona.
Paul McCartney prowadzi firmę-holding MPL Communications, jedno z największych wydawnictw muzycznych na świecie. Wśród fanów grupy byli (lub są) m.in: Jimmy Hendrix, Bob Dylan, Bruce Springsteen, Sting, Billy Joel i David Grohl (Nirvana).
W 1995 r. książę Walii, Karol nadał mu tytuł członka „Royal College of Music". 11 marca 1997 r. McCartney otrzymał od królowej Elżbiety II tytuł szlachecki. Latem 2012 r. muzyk zaśpiewał „Hey Jude” na ceremonii otwarcia XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie.
Paul McCartney dwukrotnie wystąpił w Polsce: 22 czerwca 2013 r. na Stadionie Narodowym i 8 grudnia 2018 r. w TAURON Arena w Krakowie.
Muzyk pojawił się na planie wielu filmów fabularnych i dokumentalnych. Zagrał też epizod w filmie „Piraci z Karaibów: Zemsta Salazara” (2017).
28 lutego 2022 r. Paul McCartney jako jeden z pierwszych muzyków ogłosił w mediach społecznościowych swoje poparcie dla Ukrainy zaatakowanej przez Rosję.
