Legenda lat 90. świętuje 50 urodziny. Zobaczcie, jak się zmieniła! [ZDJĘCIA]

30 marca 2014, 10:30

Tracy Chapman (rocznik 1964) jako dziecko zaczęła grać na pianinie, ukulele i harmonijce ustnej, a gdy miała jedenaście lat – na gitarze. Jej rodzinie nie wiodło się najlepiej – żyła z siostrą i samotną matką z zasiłku. Z powodu rasy i tego, że była klasowym kujonem, inne dzieciaki się nad nią znęcały. – Ale ja zawsze kochałam szkołę, uważałam ją za moją furtkę poza Cleveland, za sposób na wyjście z biedy – mówiła w jednym z wywiadów. Dzięki udziałowi w programie "A Better Chance" (mającym na celu wyselekcjonowanie utalentowanych czarnych uczniów) została przyjęta do Wooster School w Connecticut, a potem – znów dzięki stypendium – rozpoczęła studia na Tufts University w Medford w Massachusetts. W 2004 roku ta sama uczelnia uhonorowała Tracy Chapman tytułem Doktora Honoris Causa Sztuk Pięknych. – Zawsze byłam niezwykle wdzięczna za tę szansę. To by się nie zdarzyło, gdyby nie ludzie, którzy zdecydowali się coś dać, by mi to umożliwić – wspomina / AP

Nigdy nie była‪ bohaterką brukowców, ‬a mimo to zdobyła popularność‪ i ‬miłość‪ fanów‬ na całym świecie‪. ‬ 30 marca Tracy Chapman świętuje 50 urodziny. To dobry moment, by przypomnieć tę niezwykłą artystkę, legendę przełomu lat 80. i 90. Oto autorka przebojów "Talkin' Bout a Revolution", "Fast Car" i "Give Me One Reason" na zdjęciach – wczoraj i dziś.

1 Ballady poruszające problem niesprawiedliwości społecznej zaczęła pisać pod wpływem Boba Dylana. Śpiewane niskim, charakterystycznym głosem zachwyciły słuchaczy, a pierwszy album zatytułowany po prostu "Tracy Chapman" stał się wydarzeniem 1988 roku, zdobywając status platynowej płyty (łącznie 11 milionów sprzedanych płyt) oraz 4 nagrody Grammy, w tym dla najlepszego nowego artysty (Best New Artist). Szansę na wydanie debiutu dostała dzięki koledze ze studiów, który jedną z jej piosenek puścił swemu ojcu, Charlesowi Koppelmanowi. Szef SBK Publishing postanowił pomóc młodej wokalistce, a gdy jej menedżerem został Elliot Robertse (odpowiedzialny za kariery takich artystów, jak Neil Young czy Joni Mitchell), Tracy dostała się pod skrzydła fonograficznego potentata, wytwórni Elektra

AP / John Redman

2 Jednym z najważniejszych momentów na muzycznej drodze Tracy Chapman stał się występ podczas koncertu poświęconego 70. rocznicy urodzin Nelsona Mandeli na londyńskim stadionie Wembley w 1988 roku. Wokalistka poruszyła publiczność swoimi piosenkami o niesprawiedliwości społecznej, a singiel "Fast Car" trafił wówczas na listy przebojów na całym świecie

PAP/EPA / MARTIAL TREZZINI

3 Późniejsze wydawnictwa ("Crossroads" z 1989 roku, "Matters of the Heart" z 1992) nie powtórzyły już komercyjnego sukcesu debiutu, lecz Tracy zdobyła sobie status artystki kultowej. Dla Chapman dobrym okazał się też rok 1995, gdy album "New Beginning" sprzedał się w 3 milionach egzemplarzy w USA i przyniósł przebój "Give Me One Reason", który zdobył Grammy w kategorii Best Rock Song. Po udanym powrocie na scenę, postanowiła znów zniknąć na kilka lat. Tak, jak robiła to po każdym kolejnym krążku

PAP/EPA / JOHN G. MABANGLO

4 Tracy Chapman znana jest ze swojego zaangażowania w działalność społeczną. W 1988 roku wzięła udział (obok Petera Gabriela, Bruce'a Springsteena, Stinga i Youssou N'Doura) w trasie koncertowej "Human Rights Now!" zorganizowanej przez Amnesty International. Kojarzona jest również z American Foundation for Aids Research, Free Tibet i lobby antywojennym

AP / Kevin Wolf

Reklama

5 Ostatnim, ósmym krążkiem w dyskografii Tracy Chapman jest longplay "Our Bright Future" z listopada 2008 roku. Tradycyjnie pełen odwołań do politycznych wydarzeń i społecznych konfliktów. – Jak wygląda nasza przyszłość, jeżeli rządy naszych państw każą młodym ludziom ryzykować życie dla niepewnych spraw? – pytała w jednym z wywiadów i sama sobie odpowiadała: – Raczej nieciekawie. A jednak na płycie znalazły się również piosenki poświęcone rodzinie i miłości. Od ostatniej premiery minęło już sześć lat, więc są chyba spore szanse, że Tracy znów do nas wróci i to z nowymi protest-songami